Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Να βλέπεις, να θυμάσαι και να λαχταράς…


Αυτό που στερείσαι, σου γίνεται περισσότερο αγαπητό…

Όταν δεν γίνεται να πορευτείς στην οδό των ονείρων,
πορεύεσαι σ’ αυτήν των αναμνήσεων.

«Ό,τι σκαλίζουμε με αγάπη δεν μπορεί παρά να καρπίσει νοσταλγίες»…

Θα περιμένουν…

Εικόνες που έμειναν άφθαρτες και θ’ αναπαύονται στο βυθό των ματιών μου…
Μηθυμναίος


4 σχόλια:

  1. Καλημέρα φίλε μου.
    Υπέροχα όλα. Σε καταλαβαίνω. Από τα ίδια βασανίζομαι κι΄εγώ σε τούτη την ξενητιά που βρέθηκα.
    Νάσαι καλά και καλό σου μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι ομορφιά. Τυχεροί όσοι την γεύονται σε καθημερινή βάση............. όλες τις εποχές....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Dennis Kontarinis,

    Είναι αυτή η ξενιτιά που μας έκανε τόσο ευαίσθητους και αθεράπευτα νοσταλγούς του τόπου μας…

    Σ’ ευχαριστώ, Ντένη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Roadartist,

    Αυτή είναι η διαφορά, Αρτίστα μου, είναι διαφορετικά το από μακριά…
    Αλλά έστω κι έτσι η ομορφιά πάντα παραμένει και μας περιμένει…

    Καλή εβδομάδα, φίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εστιάζω, κάνω «ζουμ» αν χρειαστεί κι αμέσως το «κλικ» για το αποτέλεσμα της εικόνας που θέλω να έχω… Θα τις αφήνω «έκθετες» ώστε να υπόκεινται σε φιλικές «επιθέσεις» και τα σχόλιά σας εδώ…

Σας ευχαριστώ